JezykFrancuskiOnline

1. I grupa czasowników:

Obejmuje czasowniki kończące się na –er, posiadające regularną odmianę, na przykład aimer – kochać. Wyjątkami posiadającymi końcówkę –er, ale nie zaliczanymi do typowej pierwszej grupy są: aller, czasowniki zakończone na –ger, -cer, -eter, -eler, -yer, posiadających więcej niż jeden akcent;

2. II grupa czasowników:

Obejmuje czasowniki zakończone na –ir. Posiadają one regularną odmianę, jednym z nich jest na przykład finie – kończyć. Do wyjątków, posiadających końcówkę –ir, ale pomimo tego zaliczających się do grupy III należą na przykład: sotir (wychodzić) oraz partir (wyjeżdżać).

3. III grupa czasowników:

Jest to zbiór nieregularnych czasowników, posiadających wiele różnych końcówek i odmian.

4. Czasowniki zwrotne:

Są to te czasowniki, które znamy z języka polskiego jako wyposażone w zaimek zwrotny „się”. W przeciwieństwie do języka polskiego zaimek ten posiada inną formę dla różnych osób, kolejno w liczbie pojedynczej są to: me, te, se; w liczbie mnogiej natomiast: nous, vous, se. Spotkać można się również z zaimkami posiadającymi formę m’, t’, s’ – pojawiają się one, gdy na początku czasownika zwrotnego występuje „h” nieme bądź samogłoska. Może również łączyć się z czasownikiem – z taką sytuacją mamy do czynienia w zdaniach przeczących.

5. Czasowniki modalne:

Czasowniki modalne rozróżnić można po bezwarunkowo występującym po nich bezokoliczniku. Mówiący, który posługuje się nimi przeważnie chce wyrazić pragnienie, możliwość, zakaz, nakaz, obowiązek, umiejętność i tym podobne. Tworząc zdanie przeczące z czasownikiem modalnym należy pamiętać o zwrocie ne … pas (w miejsce kropek wstawiany jest ów czasownik) oraz o wyrzuceniu poza nie bezokolicznika. Jeszcze jedną istotną rzeczą, o której warto pamiętać jest używanie formy bezokolicznika dla czasownika zwrotnego pojawiającego się tuż po czasowniku modalnym.