JezykFrancuskiOnline

1. zaimki osobowe i zaimki osobowe akcentowane:

W języku francuskim wyróżnia się zaimki nieakcentowane zazwyczaj będące podmiotem w zdaniu (kolejno w liczbie pojedynczej: je, tu, il/elle/on oraz w liczbie mnogiej: nous, vous, ils, elles) oraz akcentowane (kolejno w liczbie pojedynczej wyróżnia się tutaj: moi, toi, lui/elle oraz w liczbie mnogiej: nous, vous, eux/elle) używane na przykład w celu wzmocnienia znaczenia podmiotu;

2. zaimki dopełnienia bliższego:

Kolejno w liczbie pojedynczej są to: me (m’), te (t’), le(l’)/ la (l’) oraz w liczbie mnogiej: nous, vous, les. Ich głównym zadaniem jest zastąpienie rzeczownika pojawiającego się przed czasownikiem. Ponadto mogą występować w zamian za rzeczownik, ale tylko wtedy, gdy przed tą częścią mowy występuje jeden z zaimków wskazujących – ce, ces, cet, cette; zaimek dzierżawczy albo też le, la, las czyli rodzajnik określony. Istotną wskazówką może okazać się dosyć łatwy sposób rozpoznania występowania w zdaniu dopełnienia bliższego. Otóż w celu dokonania tego należy zaledwie spróbować postawić po występującym w zdaniu czasowniku pytania biernika (kogo? Co?), jeśli uda się na nie odpowiedzieć, to znaczy, że mamy do czynienia z dopełnieniem bliższym;

3. zaimki dopełnienia dalszego:

Ów zaimkami to kolejno w liczbie pojedynczej: me (m’), te (t’), lui oraz w liczbie mnogiej: nous, vous, leur. Dopełnienie dalsze można zidentyfikować w zdaniu po zaobserwowaniu charakterystycznego przyimka „à” występującego po danym czasowniku oraz po tym, że można odpowiedzieć sobie na pytanie: do kogo?/ z kim?/ o kim? Inną cechą charakterystyczną zaimków dopełnienia dalszego jest to, że umieszczone są przed czasownikiem (w twierdzącej formie trybu rozkazującego – za czasownikiem);

4. zaimki dopełnienia bliższego i dalszego w jednym zdaniu:

Zaimki dopełnienia bliższego i dalszego mogą znajdować się w zdaniu w różnym miejscu, i tak:

-zaimek le, la, les (dopełnienia bliższego) będzie pierwszy, jeśli zaimek odnosi się będzie do trzeciej osoby;

-zaimek trzeciej osoby pojawiać się będzie za zaimkami innych osób w przypadku, gdy zaimki odnoszą się do różnych osób;

-w trybie rozkazującym zaimek dopełnienia bliższego umieszczamy po środku, z wyjątkiem przeczeń, gdzie obowiązuje zasada opisana w dwóch pierwszych myślnikach;

5. zaimki względne proste:

Wprowadzają zdanie podrzędne w zdaniu złożonym. Wyróżnia się następujące zaimki względne proste:

-qui (jego zadaniem jest wyrażanie podmiotu)

-que (jego zadaniem jest wyrażanie dopełnienia bliższego)

-dont (jego zadaniem jest wyrażanie dopełnienia, po którym znajduje się DE)

-où (jego zadaniem jest wyrażanie okolicznika czasu oraz miejsca).

6. zaimki względne złożone:

W języku francuskim używa się ich w stosunku do rzeczy oraz osób. Kiedy stosuje się je w stosunku do rzeczy to obok nich występują takie przyimki jak: de / à oraz sur, pour, avant czy też desant. W przypadku osób na zaimek względny złożony składają się właśnie ów przyimki i zaimek qui.

7. zaimek en:

Jest to jeden z zaimków przysłówkowych. Umieszczany jest jak najbliżej czasownika, przeważnie przed nim, z wyjątkiem formy twierdzącej trybu rozkazującego. Jego zadaniem jest zastępowanie rzeczowników w różnych sytuacjach, na przykład gdy stoi przed nimi liczebnik.

8. zaimek y:

Jest to jeden z zaimków przysłówkowych niezmiennie towarzyszący czasownikowi. Może zastępować rzeczownik bądź okolicznik miejsca.

9. zaimki przymiotne dzierżawcze:

Używa się ich w celu określenia do kogo coś należy. Do prawidłowego stosowania ich w zdaniu należy nauczyć się poszczególnych zaimków przymiotnych dzierżawczych rodzaju żeńskiego oraz męskiego. W liczbie pojedynczej będą to kolejno: mon/ ma, ton/ ta, son/sa, notce/ notre, votre/ votre, leur/ leur; w liczbie mnogiej natomiast takie same dla rodzaju męskiego i żeńskiego: mes, tes, ses, nos, vos, leurs.

10. zaimki przymiotne pytajne:

Są nimi po prostu pytania: jaki? Jaka? Jakie? Jacy? Czyli kolejno: quel? Quelle? Quelles? Quels? Używa się ich w przypadku pytania o: stopień, pozycję, ilość, tożsamość, jakość. Mogą one przybierać również formę wykrzyknika.

 

11. zaimki nieokreślone:

-zaimki przymiotne nieokreślone są to takie słowa jak: chaque, quelque/ quelques, certain/ certains, différent/ différents;

-zaimki rzeczowne nieokreślone są to takie słowa jak: chacun/ chacune, tout, certains/ certaines, même, plusieurs, quelque chose, quelqu’un.

 

12. zaimki przymiotne wskazujące:

Używane są w celu wskazania jakiejś osoby bądź rzeczy. Można wyróżnić tutaj: ce (ten) ces (ci), na przykład ten chłopak, ci chłopcy oraz cette (ta) ces (te), na przykład ta dziewczynka, te dziewczynki;

 

13. zaimki wskazujące proste i złożone:

Ich zadaniem jest zastępowanie rzeczowników. W przeciwieństwie do sytuacji w języku polskim, mają inne znaczenie niż przymiotne wskazujące. Można wyróżnić tutaj w liczbie pojedynczej: celui (ten), celle (ta), ce (to) oraz w liczbie mnogiej: ceux (te, ci), celles (te).

14. zaimki pytajne:

Chodzi tutaj o pytania takie jak: qui – kto (podczas pytania o osobę), que – co, quoi – co (podczas pytania o rzecz lub wydarzenie).